ถึงคนที่อยู่แสนไกล

ถึง คนที่อยู่ แสนไกล

นานแล้วนะ ที่เราไม่ได้แกล้งกัน .... ฉันยังจำภาพคุณให้ฉัน ขี่คอ ได้เสมอ

นานแล้วนะ .... ที่ฉัน ไม่ได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้คุณฟัง

นานแล้วนะ ที่เราไม่ได้ บอกคิดถึงกัน

นานแล้วนะ ที่คุณไม่ได้พาฉันไปดูหนัง

นานแล้วนะ ไม่มีที่ไม่มีผู้ชายคนไหน กอดฉันได้เหมือนคุณ

นานแล้วนะ  ที่ฉันไม่ได้กอดคุณจากด้านหลัง

นานแล้วนะ ที่ฉันกลับจากโรงเรียน เรียกคุณ

นานแล้วนะ คุณ ไม่ได้ยิ้มให้ฉัน

นานแล้วนะ ที่คุณไม่ได้สอนการบ้านฉัน

นานแล้วนะที่เราไม่ได้คุยกัน ทางโทรศัพท์

นานแล้วนะ ไม่มีใครใจดี ซื้อของให้ฉันอย่างคุณ

นานแล้วนะ ที่คุณ ไม่ได้สอนฉันเล่นดนตรี

นานแล้วนะ ที่ฉันไม่บอกรักคนที่แสนดี ที่สุดในโลก

นานแล้วนะ นานแล้วนะ นานแล้วนะ

ที่หัวใจของฉัน อ่อนแอ เหลือเกิน

ฉันมีมือถือ แต่ฉันกลับโทรหาคุณไม่ได้ ...

ฉันมีปากกา และดินสอ ฉันเขียนไปหาคุณไม่ได้

ฉันมีอินเทอร์เนต ฉันแชทกับคุณไม่ได้

ฉันมีเพื่อนมากมาย ...  แต่ฉันมีเรื่องมากมายอยากเล่าให้คุณฟัง

ไปอยู่ที่ไหน ... ไปอยู่ที่ไหน .... ไปอยู่ที่ไหน

... คุณสบายดีไหม ...

คุณเฝ้ามองฉันอยู่ไหม

ถ้าคุณเห็นฉันตอนนี้ คุณจะบอกฉันว่า ฉันเป็นคนเก่งของคุณ อีกไหม

พ่อค่ะ

... ฉันคิดถึงคุณ ...