Skip to main content

ร ถ ย น ต์

ร ถ ย น ต์

รถยนต์เดินทางไปข้างหน้า ได้ด้วยความเร็ว
ถ้าพูดถึงรถยนต์ ก็ทำให้นึกถึงวิชาฟิสิกส์ ตอน ม.๔
ที่ผู้เขียนสอบตกตลอดเลย ...

แต่วันนี้ เราจะมาว่าด้วยรถยนต์ ที่เรามองไม่เห็น แต่ใช้เพียงแค่ใจ
รถยนต์ตามปกติ ก็มี สี่ล้อ เป็นวงกลม เคลื่อนตัวเหยียบพื้นถนน
โดยมีคำสั่งเป็นคันเร่งของเท้าผู้ขับกำหนดทิศทาง
ผู้เขียนขับรถยนต์ไม่เป็นหรอก
แต่ก็พอรู้วิธีขับที่ใจนั้นได้

เท้าของเราที่เหยียบคันเร่งนั้นก็เปรียบเสมือนความคิดที่เป็นตัวกำหนดเส้นทางของตนเอง
ว่าจะไปทางไหนดี
เลี้ยวซ้าย       เลี้ยวขวา
หรือถอยหลัง

หากแต่ว่าชีวิตเราไม่มีเส้นให้ ยู เทิน น่ะสิ
มีเพียงแต่ว่า มาถึงจุดๆนั้นแล้ว ก็ต้องไปต่อ ถ้าเหนื่อยก็ทำได้แค่หยุดพัก ก็ต้องไปต่อ
จริงไหม?

รถยนต์จำเป็นที่ต้องใช้น้ำมันในการขับเคลื่อน เราทุกคนก็เช่นกัน
เมื่อท้อ หรือไปต่อไม่ได้ เราก็ต้องแวะเติมน้ำมัน เติมกำลังใจจากครอบครัว
คนรัก    คนรอบข้างสิ จริงไหม
เราถึงจะไปต่อได้

...... แล้วจุดหมายของรถของรถของพวกเราอยู่ที่ไหนกัน....
=อาจจะเป็นความสุขของลมหายใจสุดท้ายของชีวิต=
.ก็ได้มั้ง.

คุณไม่ต้องเหงา เศร้า เดียวดาย บนรถของตนเองหรอก
ลองมองคนรอบข้างของตัวคุณเองสิ
คนที่เดินหอบหนังสือ
คนที่ขายพวงมาลัยอยู่สี่แยก
คนที่ขายกับข้าวอยู่ข้างทาง
.
.
.
กับคนที่ต่อสู้ชีวิตของตนอยู่บนโลกนี้

พวกเขาก็ต่างขับรถของตนเอง
บนถนนของพวกเขาเอง
พวกเขาก็ไม่ต่างอะไรกับคุณเลยน่ะ


Jเพียงแค่อย่ายอมแพ้ J


ดรุณี

Labels

Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Dear My 2020

Happy New Year 2020 !!!!!!!!!!!!!!!!! เป็นไงกันบ้างทุกคน ผ่านไปแล้วเดือนมกราอันโหดร้ายของพวกเรา รวมทั้ง ตัวของดรุณี ด้วย ...   เราทุกคน การเวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน รวมทั้งความคิดที่ โตเป็นผู้ใหญ่ เรากลับมาที่บล็อกของตัวเองอีกครั้ง เราเริ่มทำบล็อกตั้งแต่ปี 2014 จนปีนี้ 2020 ยาวไกลเหลือเกิน เราได้หายไปใช้ชีวิตอยู่สักพักใหญ่ เรียนจบ ทำงาน ย้ายงาน จนค้นพบในสิ่งที่ตัวเอง ชอบ และไม่ชอบ อีกไม่กี่วัน อายุก็จะเลย 25 แล้ว รู้สึก หัวใจมันหวั่นไหว แบบบอกไม่ถูก ....   จากการหายไปสักพักใหญ่ สิ่งที่ค้นพบ ในวัย 25 ปี 1.        เวลามันไม่ย้อนกลับมา ถึงแม้เราจะอยากให้มันหวนกลับมา ครั้งแล้วครั้งเล่า ปฏิเสธไม่ได้เลย เมื่อไรที่เราคิดถึงคนในอดีต แล้วไม่ร้องไห้ เรามีนาฬิกาเป็นของตัวเอง มันกำลังเดินไปข้างหน้าทุกวัน ทุกวินาที เราไม่สามารถห้ามมันหยุดเดินได้จริงๆ หากมันบังเอิญหยุด เราก็ต้องยอมรับ การจากลา ... ผ่านมาห้าปีแล้ว คนในความทรงจำในวัยเด็กของดรุณี หายไป บ้างคนได้ลา แต่บ้างคนก็ไม่ได้กล่าวลากันเลย นาฬิกาของพวกเขาหยุดเดิน แต่นาฬิกาของดรุณียังคงดำเนินอยู่ ...
Post a Comment
Read more

รีวิว Japan Sink 2020 (日本沈没) : วิปโยค วันสิ้นเกาะ บน Netflix

ผู้แต่ง   Sakyo Komatsu ที่มา     จากนิยาย สู่ อนิเมะ   เนื้อเรื่องโดยย่อ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวหนึ่งที่เอาชีวิตรอดจากภัยพิบัติที่ญี่ปุ่น ซึ่งระหว่างทางพวกเขาต้องเจออุปสรรคต่างๆมากมาย และสูญเสียครอบครัว พร้อมทั้งเพื่อนของตนเองไป   มุมมองของแอดมิน ด้านดี เป็นอนิเมะที่สะท้อนถึงบทบาทครอบครัวได้ดีนะ การเสียสละชีวิต เพื่อคนที่อ่อนแอกว่าเรา เห็นการแบ่งปัน มีน้ำใจ ช่วยเหลือคนอื่น ด้านแย่ หากมองอีกด้านหนึ่ง คิดว่า ตัวละครหลักอย่างอายูมิ หากไม่ถือคติซื่อตรงเกินไป และกินยากอยู่ยาก ก็อาจจะไม่ทำให้คนรอบข้างตายไปด้วยก็ได้ ดังนั้นหากเราเห็นแก่ตัวกันบ้าง ชีวิตเราอาจจะไม่ต้องจบชีวิตเพื่อคนอื่น 
Post a Comment
Read more

บั น ไ ด

บั น ไ ด (ขอบคุณ ภาพจาก http://mhai.exteen.com/20110913/entry  ) หากพูดถึงบันไดแล้ว หลายๆคน คงจำไม่ได้หรอกว่า เราผ่านบันไดมากี่ขั้นแล้ว กี่ชั้นแล้ว กี่อันแล้ว และกี่ความสูงแล้ว ...  ทุกวันๆ เราไม่ได้นับด้วยซ้ำว่า เราขึ้นแล้วลงกี่รอบต่อวัน  ดังนั้นบันได ก็ได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน ยกเว้นเสียจากบุคคลที่ทำงาน บนภาคพื้นที่ราบเรียบ หากเราเป็นนักเรียน ก็ไม่แปลกอะไรที่ต้องขึ้น ลง บันไดอยู่บ่อยครั้ง ทั้งแบกกระเป๋าหนักๆที่เต็มไปด้วยหนังสือหนาปึก อย่างกะหินหนักๆ ส่วนวัยทำงานก็คงไม่จำเป็นต้องขึ้นแล้วล่ะ เพราะเรามีลิฟต์ใช้แล้ว ดังนั้นบันไดก็สำคัญเฉพาะลิฟต์ไม่ทำงาน หรือ เกิดเหตุอัคคีภัย คุณลองคิดว่า ความฝันของคุณ อยู่สูงเกินตึกสิบสองชั้น แต่ไม่มีบันไดขึ้นไป คุณได้แต่เงยหน้ามองมัน อยู่อย่างงั้น คุณจะทำเช่นไร ความฝันมันไม่มีลิฟต์ ที่ให้ขึ้นไปหรอก และมันก็ไม่ได้สะดวกสบายขนาดนั้น และนั้นก็คือเหตุผลที่ทำไมเราเรียกว่าความฝัน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับบันไดล่ะ ก็เพราะทุกคนมีความฝัน ... บันไดจึงสำคัญ ดังนั้น เราทุกคนต่างก้าวขึ้นบันไดของตนเองทุก...
Post a Comment
Read more