ห้
อ ง สี่ เ ห ลี่ ย ม อั น โ ห ด ร้ า ย
วันนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมอันคุ้นเคย
อยู่แต่ในนั้น
ไม่อยากออกไปที่ใด
เราจะทำอะไรได้ละ
เมื่อห้องสี่เหลี่ยมนี้ ดูดกลืนเราไม่อยากออกไปไหน
มันก็ไม่ต่างอะไรไปกับ
การติดคุก
แต่การติดคุกยังดีเสียอีก
เพราะอย่างน้อยเราก็มีเพื่อนคุยนะแหละ
“ห้องสี่เหลี่ยมมีมนตร์ขลัง
ห้องสี่เหลี่ยมมีอำนาจสีดำ
ห้องสี่เหลี่ยมสามารถดูดกินฉัน
ได้อย่างง่ายดาย”
จะทำยังไงได้ล่ะ
เมื่อในห้องสี่เหลี่ยมที่มีทั้งที่นอนนุ่มๆ
คอมพิวเตอร์ที่ฉันไม่ได้ออกไป
แต่รู้ทุกความเคลื่อนไหวของผู้คน
...
แต่มันก็แฝง
อะไรหลายๆอย่างที่ยังอยู่ในหวงแห่งความทรงจำ
ความทรงจำ
ที่ฉันคิดถึง
ความทรงจำ
ที่ฉันอยากกลับไปวันเหล่านั้น
มันจะดีกว่านี้ไหมนะ
หากห้องสี่เหลี่ยม
กลายมาเป็นห้องสามเหลี่ยม สองเหลี่ยม
ฉันจะหยุดอำนาจอันโหดร้ายนี้ได้ไหมนะ?
เพียงแค่สงสัย
ดรุณี
Comments
Post a Comment